Mijn naam is Margret, moeder van 4 kinderen en 8 kleinkinderen. De afgelopen 10 jaar heb ik hard aan mezelf gewerkt. Door middel van EMDR en trauma therapie heb ik weer grip op mijn leven. Herstellen is echter een on-going proces. Ik zal altijd in herstel blijven en nooit helemaal volledig herstellen. Ik heb handvatten gekregen en geleerd hoe ze te gebruiken als het even niet gaat zoals ik wil. Vijf jaar geleden heb ik besloten iets te willen gaan doen met mijn ervaringen en het herstel. Zo heb ik uiteindelijk in 2022 de opleiding persoonlijk begeleider specifieke doelgroepen met ervaringsdeskundigheid afgerond. Tijdens deze opleiding heb ik gewerkt bij het GGzE, elk jaar bij een andere gedeelte. Ik heb gewerkt bij de dagbesteding, beschermd en begeleid wonen, en de HIC. Na mijn opleiding ben ik gaan werken als ervaringsdeskundige bij De Woenselse Poort, de forensische kliniek van het GGzE. Door mijn verhuizing ben ik vorig jaar gaan werkt bij GGz Breburg. Kort daarna ben ik ook als zelfstandige (in bijberoep) gaan werken.

​​

Ik zal jullie in zo kort mogelijk een beetje mijn verhaal vertellen. Heeft U na het lezen van mijn verhaal vragen of wilt U gewoon iets kwijt mag U altijd een bericht sturen via de contact pagina.

​

Op hele jonge leeftijd ben ik jarenlang seksueel misbruikt door mijn stiefvader. Nadat ik hiervan op 14 jarige leeftijd aangifte had gedaan, ging het een lange tijd niet goed. Ik werd een onhandelbare tiener en werd uit huis geplaatst. Daar vond ik op den duur mijn rust, maar werd alsnog terug naar huis gestuurd waar het vervolgens al snel weer fout liep.

Ik leerde op m'n 15de een jongen kennen en op mijn 16de was ik zwanger. Omdat het thuis niet lekker ging ben ik bij mijn vriendje gaan wonen. Op mijn 17de werd mijn oudste dochter geboren. Ik was een trotse moeder en dacht gelukkig te zijn, maar het gevoel van niet genoeg zijn bleef aanwezig. Ik miste liefde en voelde me nog steeds erg ongelukkig. Langzaam ontwikkelde ik een eetstoornis en kreeg ik last van suïcidale gedachten.  

​​

Ik verliet mijn vriend en dacht gelukkig te worden met iemand anders, deze relatie was nogal toxic en zeker niet goed voor mijn slechte zelfbeeld. De eetstoornis werd erger en na nog geen twee jaar liep ook deze relatie fout. Ik voelde dat ik aan mezelf moest werken en ging op zoek naar hulp voor mijn eetstoornis en suïcidale gedachten. Na een intense behandeling werd ik sterker en voelde ik me beter, het leven voelde zo weer goed. Ik kreeg een nieuwe relatie, trouwde en kreeg nog drie kinderen. Deze relatie heeft in totaal 17 jaar geduurd, maar uiteindelijk ben ik alsnog gaan scheiden.

​

Hierop volgde een jaar van lastig vallen en gestalkt worden door mijn ex-man, die het einde van ons huwelijk niet wist te accepteren, en mij uiteindelijk wilde vermoorden door mij met 5 messteken op straat voor dood achter te laten. Het herstellen hiervan was zwaar en ging gepaard met vele ups en downs, maar heeft mij desondanks veel opgeleverd. Ik ben ook gaan accepteren dat wat ik in mijn jeugd heb meegemaakt niet mijn schuld was; ze noemde het emotionele verwaarlozing. 

​

Nu gaat het redelijk goed met mij. Inmiddels ben ik verhuisd en heb ik een nieuwe partner, maar het verleden heeft zijn sporen achter gelaten. Ik zal altijd over mijn schouders kijken en in angst leven. Niet meer zomaar moeder of oma kunnen zijn is moeilijk, maar ook een deel van het herstelproces. Ik kijk terug op mijn leven zonder haat gevoelens en gun iedereen zijn rust, maar bij herstel hoort ook je kwetsbaarheden accepteren. Dat heb ik gedaan. Ik ben trots op wie ik ben, ga door met mijn leven, maar kan niet vergeven of vergeten.

​

​